O Paxarote di:


Cerca do río, unha pega parolaba nun olmo coa ollada no ceo. Regueifaron os merlos. Unha pasada por arriba do peregrino macho e a pega escondeuse nunhas matas. De pronto, un fogonazo no día. O falcón brillou entre nubes coma raio de sol pasaxeiro. Despois, deixou atrás un fundido en gris e desapareceu.

(El Peregrino. J.A. Baker. Traducción de Xosé Manuel Varela)

Todas as fotografías publicadas neste blog foron obtidas en estado salvaxe. Sen cebos, reclamos ou gravacións. Priorizando o benestar das aves e tratando de non interferir no seu comportamento.

sábado, 22 de abril de 2017

LIÑACEIRO E CHASCA

Liñaceiro / Pardillo /  Carduelis cannabina


Chasca femia / Tarabilla hembra / Saxicola rubícola

Os paseos polos campos da Torre de Hércules nunca son aburridos.
Segundo a época do ano que vas podes ver: tordos, melros, picas, estorniños, paporrubios, garzas, gaivotas, picafollas, xílgaros, rabirrubios, verderóns, pegas... e sobre todo liñaceiros e chascas. Moitas chascas.
Vas camiñando na súa compaña e raro é que non se pousen nunha pola. 
A min me da que son uns presumidos.
Pois nada, a cumprirlle o gusto.

domingo, 16 de abril de 2017

MELRO RIEIRO


Melro rieiro, Mirlo acuático, Cinclus cinclus


Melro rieiro, Mirlo acuático, Cinclus cinclus


Melro rieiro, Mirlo acuático, Cinclus cinclus

O melro rireiro é un paxaro con meigallo. O pequeno trasno do rio, sempre nos rápidos a procura de alimento.
Costóume unhas cuantas visitas e madrugóns facerlle unha sesión decente. Sempre aparecía a primeira hora, coa luz mais pobre. Un trasno.
Chega, mira arredor e chup¡¡¡ ó rio a pescar. Unha delicia.
E así durante toda a mañán.
E eu como quen está oíndo unha melodía fermosa. Hasta me tocou o violín.

domingo, 2 de abril de 2017

CARDEAL

Cardeal / Camachuelo / Pyrrhula pyrrhula
De volta a beira do río atopei este Cardeal apañando dente de león para o niño.
Do melro rieiro mellor non digo nada.

sábado, 1 de abril de 2017

TORDO COMÚN

Tordo común / Zorzal común / Turdus philomelos
Eu ando atrás dun Melro rieiro. O merlo sempre por diante de min. E un polo outro non damos coincidido.
Así que no vizoso bosque da ribeira os outros paxaros parecen máis dados a deixarse ver. Este tordo apousou moi cerca de min e botou unha cagada. Se non é por iso non o vexo. A súa camuflaxe é perfecta, parece a rama dunha árbore pola cor da súa plumaxe e o paradiño que está.
Do melro nin rastro. Polo de agora...